Het lijkt een normale ontmoeting. En toch verandert er plotseling iets, eigenlijk gaat dat heel snel. Ik zie het tenminste heel snel wanneer mijn hond een andere ongecastreerde reu, dus intacte reu, ontmoet.
Om je hond goed te kunnen begeleiden en bijtincidenten voorkomen, is het belangrijk dat jij dit ook ziet. Voorkomen is immers beter dan genezen en bij een bijtincident zijn er alleen maar verliezers.
Wat gebeurt er? Je hond komt een andere hond tegen, en meestal is er niets aan de hand, ze willen spelen. Maar dit keer niet.
Je hond verstijft of draait zich abrupt om. Zijn haren gaan recht overeind staan en hij gromt, blaft of springt naar voren. Soms komt het na een paar seconden, soms pas wanneer de andere hond iets langer blijft hangen. En jij blijft verbaasd achter, met de vraag: waarom nu pas? Het leek toch goed te gaan?
Dit is iets wat vaak gebeurt bij intacte reuen. En het is een van de meest verwarrende vormen van uitvalgedrag, omdat het pas ná een ogenschijnlijk rustige kennismaking plaatsvindt. Maar wat voor ons als mensen niet zichtbaar is, wordt door honden al lang en breed opgepikt: informatie via geur.
Intacte reuen communiceren via geur, nog vóórdat ze iets doen met hun lijf. In die eerste paar seconden van contact verzamelen ze allerlei informatie: is deze hond ook intact, hoe oud is hij, hoe zelfverzekerd, hoe gespannen? Terwijl ze aan elkaar snuffelen, vormen ze onbewust een beeld van de ander. En soms gebeurt er iets in die uitwisseling waardoor het ineens kantelt.
Wat je dan ziet, is een spanningsreactie. Een plotselinge lichamelijke omslag, vaak getriggerd door geur, testosteron en een gevoel van onveiligheid. Het lijf van je hond staat ineens op scherp, nog voordat hij er zelf over na heeft kunnen denken. Zijn ademhaling verandert, zijn spieren spannen zich, zijn staart beweegt minder soepel. En als die spanning te hoog oploopt, komt er een ontlading: grommen, blaffen of uitvallen.
Deze reactie ontstaat dus door de aanwezige testosteron in het lichaam, bij beiden. Wat belangrijk is om te weten: dit gedrag zegt niets over hoe ‘lief’ of ‘sociaal’ je hond is. Het zegt iets over wat zijn lichaam ervaart in dat moment. En als je weet dat dit soort ontmoetingen hormonaal en emotioneel geladen zijn, kun je daar beter op inspelen.
Soms betekent dat: niet laten snuffelen. En zelf afstand nemen, en dat je je hond ondersteunt vóórdat de spanning oploopt. Dat kun je doen door zelf op zijn lichaamstaal te letten, en dat je er gewoon voor kiest om geen contact te laten ontstaan, omdat je weet wat er kan gebeuren.
Een intacte reu is niet moeilijk, lastig of onvoorspelbaar. Hij is gevoelig. Krachtig. Alert. En hij heeft iemand nodig die begrijpt dat gedrag begint bij wat er vanbinnen gebeurt.
Als je dát leert herkennen, kun je hem helpen en hem veilig houden.
Geef een reactie