Hoe het anders wordt wanneer je leert vertrouwen op wat je ziet en voelt
Ik weet nog precies hoe het vroeger voelde als ik met mijn hond liep, toen nog Rowan, en we iemand tegenkwamen die z’n hond gewoon op ons af liet stormen.
Zonder te vragen, zonder te kijken.
En als ik dan iets zei, heel vriendelijk, iets van “wil je even afstand houden?”, dan kreeg ik zo’n blik.
Zo’n blik van: nou nou, doe eens normaal.
En ik weet nog dat ik daar zó lang in kon blijven hangen.
Dat ik me klein voelde, uit balans, alsof ík iets verkeerd deed.
Ik wist pas veel later wat ik eigenlijk had willen zeggen en in mijn hoofd voerde ik het gesprek nog tien keer opnieuw.
En ondertussen voelde ik alles: boosheid, verdriet, frustratie en ook twijfel.
Want ergens begon ik me af te vragen:
Zie ik het wel goed? Overdrijf ik niet? Moet ik gewoon wat harder worden?
Maar het raakte me zo diep omdat ik voelde dat het niet klopte, want ik voelde dat mijn hond spanning opbouwde.
Ik zag zijn lichaam verstijven, zijn tempo veranderen, zijn blik wegdraaien of juist fixeren.
Ik wist dat dit een moment was waarop hij mij nodig had.
Alleen… ik vertrouwde mezelf nog niet genoeg en ik wist nog niet precies waarom het me zo raakte of hoe ik mezelf daarin kon begeleiden.
Dat is inmiddels anders.
Niet omdat ik nu alles perfect doe.
Niet omdat ik nooit meer geraakt word.
Maar omdat ik heb geleerd waar ik naar kijk.
Omdat ik weet wat spanning doet in een hondenlijf en ook wat het doet in míjn lijf.
Ik hoef geen discussie meer, ik hoef het niet meer uit te leggen, ik hoef mezelf niet meer te verdedigen.
Ik voel en zie wat er gebeurt, ik blijf bij mezelf en ik kies wat goed is voor mij en mijn hond.
En dat is niet iets wat je even aanleert in een middagje, dat is iets wat groeit.
Wat je ontwikkelt door te oefenen, door inzicht, door je bewust te worden van wat je eerder nog niet zag of wist.
Soms voel ik het nog wel, hoor dat ik wil reageren, maar ik herken het nu.
En dat maakt alles anders.
Ik adem, voel m’n voeten op de grond en ik ga door met wat het beste is voor mij en mijn hond.
En weet je?
Dat geeft zoveel rust.
Ik gun dat andere hondenbaasjes ook.
Hondenbaasjes die het gedrag van hun hond wel zien veranderen — blaffen, uitvallen, grommen —
en diep vanbinnen voelen: er is iets anders aan de hand. Ik zie iets, maar ik weet nog niet precies wat.
En daar help ik je graag bij.
Niet met trucjes, niet met stappenplannen, maar met inzicht.
In de emoties van je hond, in zijn lichaamstaal en in jouw rol als veilige basis.
Wil jij leren kijken naar wat er écht speelt bij jouw hond?
Begin dan bij mijn gratis masterclass.
Niet als oplossing, maar als eerste stap in het begrijpen van gedrag dat voortkomt uit spanning, overprikkeling of onzekerheid.
Geef een reactie